Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ (1966)
Κατηγορία: Κινηματογράφος > Σενάρια
| Έτος: | 1966 |
|---|---|
| Είδος: | Λογοτεχνική διασκευή | Δράμα |
| Παραγωγή: | Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς |
Λογοκριτικά περιστατικά
| 1966 |
Απόρριψη του σεναρίου Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ (1966)
|
Περιγραφή
Σύμφωνα με τον Γιώργο Λαζαρίδη, το 1966, μετά από επίσημη ενθάρρυνση των παραγωγών από την Προεδρία της Κυβερνήσεως για πιο «προοδευτικά» σενάρια με κοινωνικό περιεχόμενο, η εταιρεία Αφοί Ρουσσόπουλοι – Γ. Λαζαρίδης – Δ. Σαρρής – Κ. Ψαρράς κατέθεσε προς έγκριση μια σειρά ελληνικών μυθιστορημάτων προκειμένου να μεταφερθούν στον κινηματογράφο. Ανάμεσά τους ήταν Η καγκελόπορτα του Αντρέα Φραγκιά, το Ένα Παιδί Μετράει τα Άστρα του Μενέλαου Λουντέμη, τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου και Ο κίτρινος φάκελος του Μ. Καραγάτση.
Καθώς όλα τα υπόλοιπα βιβλία ήταν «αριστερά», η εταιρία συμπεριέλαβε τον Κίτρινο φάκελο – το σενάριο του οποίου είχε αρχίσει να γράφει ο Βασίλης Βασιλικός – ως άλλοθι καθώς, σύμφωνα με τον Λαζαρίδη, ο αδελφός του Καραγάτση, Ροδόπουλος, ήταν βουλευτής του Συναγερμού και της ΕΡΕ. Ο Λαζαρίδης έγραψε σχετικά:
Ορίστε, κύριοι, μη νομίζετε ότι πήραμε γραμμή από πουθενά, θα γυρίσουμε και τον Κίτρινο Φάκελο που κανένας εκεί μέσα δεν έχει σχέση με την πολιτική, εκτός από τον αδελφό του συγγραφέα, που ήταν και πρόεδρος της Βουλής….
Όπως και τα υπόλοιπα βιβλία, έτσι και Ο κίτρινος φάκελος απορρίφθηκε:
Δικαιολογημένοι οι μανδαρίνοι του υπουργείου! Όταν είδαν όλα εκείνα τα ονόματα στα βιβλία που τους έστειλα (Φραγκιάς, Σωτηρίου, Λουντέμης, Βασιλικός, ο οποίος τότε μόλις είχε κυκλοφορήσει και το Ζ του και τους ήταν κάθε άλλο παρά συμπαθές πρόσωπο), πολύ δίκαια θα σκέφτηκαν «τι γίνεται εδώ, πάμε για επανάσταση και δεν το καταλαβαίνουμε;» και πέταξαν τις αιτήσεις για εκείνα τα «καταραμένα σενάρια» στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. (Λαζαρίδης 1999: 483)
Βλ. επίσης Η ΚΑΓΚΕΛΟΠΟΡΤΑ (1965), ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ (1966) και ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ (1966).
Μαρία Χάλκου
Πηγές – Βιβλιογραφία
- Λαζαρίδης Γιώργος (1999), Φλας μπακ. Μια ζωή σινεμά. Αθήνα: Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνης, σ. 481-483.