ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΚΔΙΚΗΤΑΙ – Black Jack (Gianfranco Baldanello, 1968)
Κατηγορία: Κινηματογράφος > Ξένες ταινίες
| Σκηνοθεσία: | Gianfranco Baldanello |
|---|---|
| Έτος α’ προβολής: | 1968 |
| Χώρα: | Ιταλία | Ισραήλ |
| Είδος: | Γουέστερν |
| Διανομή: | Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης |
| IMDb: | https://www.imdb.com/title/tt0062736/ |
Λογοκριτικά περιστατικά
| 21-03-1969 |
Απαγόρευση της ταινίας ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΚΔΙΚΗΤΑΙ (Gianfranco Baldanello, 1968)
| ||||||
| 02-04-1969 |
Επανεξέταση και εκ νέου απαγόρευση της ταινίας ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΚΔΙΚΗΤΑΙ (Gianfranco Baldanello, 1968)
|
Περιγραφή
ΟΙ ΕΠΤΑ ΕΚΔΙΚΗΤΑΙ είναι τυπικό σπαγγέτι γουέστερν της εποχής με βασικό χαρακτηριστικό το βίαιο και κυνικό περιεχόμενο. Πραγματεύεται μια ιστορία εκδίκησης όπου ο αρχηγός μιας σπείρας εξοντώνει τα μέλη της συμμορίας του, όταν μετά από διαφωνία στη μοιρασιά, βιάζουν και σκοτώνουν την αδελφή του, τον κρεμούν και τον αφήνουν ανάπηρο. Tον Μάρτιο του 1969 η αρμόδια Πρωτοβάθμια Επιτροπή χαρακτήρισε την ταινία ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΑ διότι:
«απεικονίζεται όλη η ανθρώπινη κτηνωδία, κάθε κακόν και αποτρόπαιον ένστικτον και καταβάλλεται υπό του σκηνοθέτου επιμόνως η προσπάθεια να εξάψη ό,τι το πρωτόγονον κρύπτεται εις το υποσυνείδητον, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται απολύτως».
Οι διαμαρτυρίες των διανομέων ότι το συγκεκριμένο ιταλικό γουέστερν με τις «απαραίτητες συμπλοκές και την σχετική βιαιότητα μερικών σκηνών» δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από εκατοντάδες άλλες ταινίες του ίδιου είδους που έχουν λάβει άδεια και προβάλλονται ελεύθερα δεν εισακούσθηκαν από τη Δευτεροβάθμια επιτροπή, η οποία συνεδρίασε τον επόμενο μήνα και επιβεβαίωσε την προηγούμενη απόφαση. Ο Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης, ωστόσο, επανήλθε με νέο αίτημά του τον Νοέμβριο του 1969, οπότε με παρέμβαση του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως η απαγόρευση ανακλήθηκε και δόθηκε άδεια προβολής ως ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ κάτω των 18 ετών, χωρίς περικοπές.
Το περιστατικό είναι τυπικό παράδειγμα της δυσανεξίας των λογοκριτικών επιτροπών στον βίαιο και αμοραλιστικό κόσμο του σπαγγέτι γουέστερν, αλλά και της επαναλαμβανόμενης ηθικολογικής ρητορικής τους περί ταινιών που απευθύνονται σε πρωτόγονα ένστικτα. Ταυτόχρονα, είναι ενδεικτικό της ρευστότητας των λογοκριτικών αποφάσεων, της συχνής παράκαμψης των επιτροπών από τον (υφ)υπουργό Προεδρίας, κυρίως κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και της επιθυμίας της Χούντας για διατήρηση ομαλών σχέσεων με τους επιχειρηματίες του κινηματογράφου. Το περιστατικό επιβεβαιώνει επίσης τη δύναμη επιρροής της εταιρίας Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης.
Μαρία Χάλκου
Πηγές – Βιβλιογραφία
- ΓΑΚ – Κ.Υ., Αρχείο Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών, Αρχείο αδειών ταινιών.
