Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ – Jésus de Montréal (Denys Arcand, 1988)
Κατηγορία: Κινηματογράφος > Ξένες ταινίες
| Αγγλικός τίτλος: | Jesus of Montreal |
|---|---|
| Σκηνοθεσία: | Denys Arcand |
| Έτος α’ προβολής: | 1988 |
| Χώρα: | Γαλλία | Καναδάς |
| Είδος: | Δράμα |
| IMDb: | https://www.imdb.com/title/tt0097635/ |
Λογοκριτικά περιστατικά
| 1992 |
Ποινική δίωξη της ταινίας Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ (Denys Arcand, 1988)
|
Περιγραφή
Κατά την εβδομάδα 17-23 Απριλίου 1992 προβλήθηκε στον κινηματογράφο «ΘΥΜΕΛΗ» της Θεσσαλονίκης η γαλλοκαναδική παραγωγή Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕΑΛ και ο ιδιοκτήτης της αίθουσας βρέθηκε κατηγορούμενος για προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος των θεατών μετά από μήνυση ενός θεολόγου που κατήγγειλε ότι προσβλήθηκε το θρησκευτικό του συναίσθημα από τη «βλάσφημη και άσεμνη κινηματογραφική ταινία» στην οποία ακούγονταν «πρόστυχοι και αισχροί διάλογοι». Για την προβολή της ταινίας είχε εκδοθεί σχετική άδεια, ενώ είχε ήδη προβληθεί τον Απρίλιο του 1991 στην Αθήνα, καθώς και το Σεπτέμβριο του 1991 σε άλλη κινηματογραφική αίθουσα της Θεσσαλονίκης, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε διαμαρτυρία από τους θεατές.
Ως μάρτυρες κατηγορίας εμφανίστηκαν τέσσερις θεολόγοι (οι τρεις εκ των οποίων καθηγητές της Θεολογικής Σχολής) και ο Μητροπολίτης Καλαβρίας, ενώ ως μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου ο οποίος υπεραμύνθηκε της αξίας της ταινίας θεωρώντας την έργο τέχνης με περιεχόμενο ανθρωπιστικό. Αν και το δικαστήριο διαπίστωσε την προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος έκρινε πως δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της καθυβρίσεως θρησκεύματος (199ΠΚ), ελλείψει των υποκειμενικών στοιχείων του αδικήματος, και ιδίως ως προς το στοιχείο της κακοβουλίας και του δόλου:
«Με την προβολή στον κινηματογράφο της ταινίας "Ο Ιησούς του Μόντρεαλ" κρίνεται ότι δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα της καθιβρύσεως ελλείψει των υποκειμενικών στοιχείων του αδικήματος. (…)
Από τη διάταξη για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος (πλημμέλημα της καθιδρύσεως θρησκευμάτων απαιτούνται τα εξής στοιχεία (βλ. ΑΠ 1869/1984 Ποιν. Χρονικά ΛΕ΄574) α) αντικειμενικώς καθύβριση οποιαδήποτε από τις θρησκείες που προστατεύει το Σύνταγμα, δηλαδή κάθε περιφρονητική εκδήλωση και β) υποκειμενικώς άμεσος δόλος ο οποίος περιλαμβάνει: 1) τη συνείδηση του δράστη ότι η καθύβριση κατευθύνεται κατά προστατευόμενης θρησκείας και την αντίστοιχη θέληση του, 2) τη συνείδηση ότι τελεί αυτή δημόσια, 3) τη συνείδηση του καθυβριστικού χαρακτήρα της και 4) ως ιδιαίτερο στοιχείο της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος αυτού απαιτείται η καθύβριση να γίνεται κακοβούλως. Τούτο σημαίνει ότι ο δράστης με την καθυβριστική ενέργεια του σκοπεί απευθείας στην καθύβριση της θρησκείας και με την καθύβριση της επιζητεί την ικανοποίηση του». (2058/1993 Βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης)
Πηνελόπη Πετσίνη
Πηγές – Βιβλιογραφία
- Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης 2058/1993, Αρμ. ΜΗ’