Η Ελένη Κούκη γεννήθηκε το 1970. Σπούδασε ιστορία στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολή Ιωαννίνων. Στο διδακτορικό της, το οποίο ολοκλήρωσε το 2016 στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, εστίασε στα μνημεία και τις τελετές της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εκτείνονται από την ελληνική μεταπολεμική ιστορία, τα μνημεία και τις πολιτικές τελετουργίες στη μνήμη ευρύτερα και τη δημόσια ιστορία. Έχει συμμετάσχει ως ερευνήτρια σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα και έχει δημοσιεύσει τη δουλειά της σε συλλογικούς τόμους και ακαδημαϊκά περιοδικά. Διδάσκει ως ΣΕΠ στο μεταπτυχιακό τμήμα της Δημόσιας Ιστορίας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος για περισσότερο από μια δεκαετία με ειδίκευση σε ζητήματα πολιτισμού. Στο ερευνητικό έργο CIVIL είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια.

Ο Στρατής Μπουρνάζος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Αθηνών και έλαβε το μεταπτυχιακό του από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα την προπαγάνδα σχετικά με τη Μακρόνησο, 1947-1950. Η διδακτορική διατριβή του έχει θέμα «Η δραστηριότητα του Congress for Cultural Freedom στην Ελλάδα. Αντικομμουνισμός και Πολιτιστικός Ψυχρός Πόλεμος». Κύρια αντικείμενα της έρευνας και των δημοσιεύσεών του είναι ο Πολιτιστικός Ψυχρός Πόλεμος, οι διανοούμενοι, ο αντικομμουνισμός, η συντηρητική ιδεολογία, η ελληνική εκπαίδευση κατά τον 20ό αιώνα. Είναι μέλος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και από το 2002 μέχρι τον Μάιο του 2016 επιμελούνταν τα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής (το 2002-2008 ως βοηθός του Άγγελου Ελεφάντη, το 2008-2016 επικεφαλής συντακτικής ομάδας). Εργάζεται ως διορθωτής και επιμελητής. Στο ερευνητικό έργο «Η λογοκρισία στον κινηματογράφο και στις εικαστικές τέχνες: Η ελληνική εμπειρία από την μεταπολεμική εποχή έως σήμερα» συμμετείχε ως υποψήφιος διδάκτωρ - ερευνητής από το Σεπτέμβρη του 2018 έως τον Ιούνιο του 2019.

Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1973. Σπούδασε φωτογραφία στην Αθήνα και στη Βρετανία (University of London, Goldsmiths College –ΜΑ και University of Derby –PhD) με υποτροφία του I.K.Y. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, τόσο ως προς τη θεωρία όσο και ως προς την πρακτική, εστιάζουν στη φωτογραφία και τη σχέση της με την ατομική και συλλογική μνήμη, την ιστορία και την πολιτική. Έχει εκθέσει και δημοσιεύσει εκτεταμμένα στην Ελλάδα και διεθνώς και έχει επιμεληθεί σημαντικό αριθμό φωτογραφικών και εικαστικών εκθέσων. Στις πρόσφατες σχετικές εκδόσεις της συγκαταλλέγονται τα Τόποι Μνήμης: Φωτογραφία, Συλλογική Μνήμη και Ιστορία (Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, 2016), Capitalist Realism: Συντελεσμένο Μέλλον | Παρελθόν Διαρκείας (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας, 2018), οι συλλογικοί τόμοι Η Λογοκρισία στην Ελλάδα (Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2016) και Λεξικό Λογοκρισίας στην Ελλάδα: Καχεκτική Δημοκρατία, Δικτατορία, Μεταπολίτευση (Καστανιώτης, 2018) τους οποίους συνεπιμελήθηκε με τον Δημήτρη Χριστόπουλο, και Φωτογραφία και συλλογικές ταυτότητες: Ελληνικές Φωτογραφικές Μελέτες Ι (Κουκκίδα, 2021).
Διδάσκει θεωρία φωτογραφίας και σύγχρονης τέχνης από το 2004. Από το 2018 διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Πολιτική Επιστήμη και Νεότερη Ιστορία» (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο) το μάθημα «Λογοκρισία: Διεπιστημονικές προσεγγίσεις» από κοινού με τον Δ.Χριστόπουλο. Στο μεταδιδακτορικό ερευνητικό έργο CIVIL είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη.

Είναι κάτοχος διπλώματος του Τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών και διδακτορικού διπλώματος του ιδίου τμήματος. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τις Πλατφόρμες εφαρμογών και middleware υπηρεσιών Σημασιολογικού Ιστού – Linked-Data, τα συστήματα και εφαρμογές αυξημένης υπολογιστικής παρουσίας (ubiquitous computer systems), τον παράλληλο προγραμματισμό και τα ενσωματωμένα συστήματα πραγματικού χρόνου. Στο μεταδιδακτορικό ερευνητικό έργο CIVIL είναι υπεύθυνος για τη διαμόρφωση και διαχείριση της ψηφιακής βάσης δεδομένων.

Ο Χρήστος Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα στη Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία το 2020. Έχει εργαστεί σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, καθώς και ως επιμελητής στον εκδοτικό χώρο. Δημοσιεύσεις του έχουν εμφανιστεί σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά. Διδάσκει Ιστορία στο Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την πολιτική και πολιτισμική ελληνική ιστορία στον 20ό αιώνα, την ιστορία της ιστοριογραφίας και τις σπουδές μνήμης. Από το 2013 είναι αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού ΣΚΡΑ-punk. Στο ερευνητικό έργο CIVIL είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής.

Η Βάλια Τσιριγώτη γεννήθηκε το 1986. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, με ειδίκευση στη Συναισθηματική Δημιουργικότητα. Στα πλαίσια των μεταπτυχιακών της σπουδών πραγματοποίησε άσκηση στο πεδίο της έρευνας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών), καθώς στο Aalto University του Ελσίνκι (Τμήμα Σκηνογραφίας) και την Θεατρική Ακαδημία του Ελσίνκι. Έχει εξειδίκευση στην Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και το Συστημικό Ψυχόδραμα (Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής) και στη Συμβουλευτική Εξαρτήσεων (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Επιμορφώνεται διαρκώς πάνω σε θεματικές που συνδυάζουν εφαρμοσμένες ψυχοθεραπευτικές διαστάσεις της τέχνης και είναι υπεύθυνη της ομάδας Ψυχοκοινωνικής Στήριξης του Κοι.Σ.Π.Ε. «Διάπλους». Κείμενα, μικρά διηγήματα και ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και συλλογικές εκδόσεις. Το 2019 συμμετείχε στην συλλογική έκδοση «Λεξικό Λογοκρισίας στην Ελλάδα». Στο μεταδιδακτορικό ερευνητικό έργο CIVIL είναι επιστημονική συνεργάτης.

Η Μαρία Χάλκου είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στις Κιν/φικές Σπουδές (Παν/μιο Γλασκόβης) και μεταπτυχιακού τίτλου στη Θεωρία του Κιν/φου και της Τέχνης (Παν/μιο Κεντ). Είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Η λογοκρισία στον κινηματογράφο και στις εικαστικές τέχνες: Η ελληνική εμπειρία από την μεταπολεμική εποχή έως σήμερα» (με την υποστήριξη του ΕΛΙΔΕΚ), διδάσκει Θεωρία και Ιστορία του Κιν/φου καθώς και Θεωρία και Πρακτική του Ντοκιμαντέρ στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Παν/μίου και είναι ιδρύτρια και υπεύθυνη έκδοσης του ακαδημαϊκού περιοδικού Filmicon: Journal of Greek Film Studies. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στον ελληνικό και ευρωπαϊκό κινηματογράφο, στον κιν/φο της δεκαετίας του ’60, στην κιν/φική αναπαράσταση του παρελθόντος, στα κιν/φικά είδη, στην κιν/φική κριτική και τη λογοκρισία.

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος (Αθήνα, 1969) είναι πολιτειολόγος, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου με σπουδές νομικής, πολιτικών επιστημών και φιλοσοφίας σε Ελλάδα, Γαλλία και Βέλγιο. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (2003-2011) και ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων. Το 2016 εκλέχθηκε πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με έδρα το Παρίσι και θητεία έως το τέλος του 2019. Αρθρογραφεί συχνά και παρεμβαίνει δημόσια στο διεθνή και ελληνικό τύπο για τα ζητήματα του ενδιαφέροντός του. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τα ζητήματα δικαιωμάτων μειονοτήτων, μετανάστευσης, ιδιότητας του πολίτη και ελευθερίας της γνώμης. Έχει επιμεληθεί με την Πηνελόπη Πετσίνη το Λεξικό Λογοκρισίας στην Ελλάδα – Καχεκτική δημοκρατία, Δικτατορία, Μεταπολίτευση (Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2018) και το Η λογοκρισία στην Ελλάδα (Αθήνα, Εκδ. Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, 2016) που διατίθεται πλέον δωρεάν στο διαδίκτυο. Στις μονογραφίες του συγκαταλλέγονται μεταξύ άλλων και τα: Η ετερότητα ως σχέση εξουσίας, Όψεις της ελληνικής, βαλκανικής και ευρωπαϊκής εμπειρίας (εκδ. Κριτική, Αθήνα, 2002), Ποιος είναι έλληνας πολίτης; Το καθεστώς ιθαγένειας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τις αρχές του 21ου αιώνα (Εκδ. Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2012 και 2019), Στο ρίσκο της κρίσης – Στρατηγικές της Αριστεράς των δικαιωμάτων (εκδ.Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2014). Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο έχει διδάξει τα μαθήματα: "Μειονότητες στην Ευρώπη", "Ιδιότητα του πολίτη και μετανάστευση", "Τέχνη, ελευθερία και λογοκρισία", "Εισαγωγή στην ευρωπαϊκή θεωρία του κράτους και του δικαίου", και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Πολιτική Επιστήμη και Νεότερη Ιστορία» το μάθημα «Λογοκρισία: Διεπιστημονικές προσεγγίσεις». Στο μεταδιδακτορικό ερευνητικό έργο CIVIL είναι υπεύθυνος για τα εκπαιδευτικά προγράμματα.